آشنایی با سوره های قرآن

خرمشاهی، «سوره انعام»، ص۱۲۳۷.
معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۶۶.
خرمشاهی، «سوره انعام»، ص۱۲۳۷، ۱۲۳۸.
ثعلبی، الکشف و البیان، ۱۴۲۲ق، ج۴، ص۱۳۱.
خرمشاهی، «سوره انعام»، ص۱۲۳۷، ۱۲۳۸.
مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۴۳.
سخاوی، جمال القراء، بیروت، ج۱، ص ۱۷۹
علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۵.
خامه‌گر، محمد، ساختار سوره‌های قرآن کریم، تهیه مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نورالثقلین، قم، نشر نشرا، چ۱، ۱۳۹۲ش.
مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۷۴.
مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۷۵.
طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۷، ص۳۴
مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۷۵.
طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۷، ص۳۵، نشر اعلمی بیروت، ۱۳۹۰ق.
طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۷، ص۳۵
الشيخ الطبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، چاپ دارالمعرفة، ج۴، ص۴۳۵
البته محتوای این آیه در آیاتی دیگر با الفاظی متفاوت بیان شده است، مثل اعراف ۱۵۷، فتح ۲۹، شعراء ۱۹۷ (طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۷، ص۴۰).
مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۸۲.
مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۹۹.
قرائتی، محسن، تفسير نور، ج‌۲، ص۴۳۰
مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۲۷۱.
طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۷، ص۱۲۶.
طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۴۸۱. ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۷، ص۳۱۵.
مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۲۷۱.
طباطبایی یزدی، العروة الوثقی(محشی)، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۲۴۶ و ۲۴۷.
طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۳۹۳.
سوره بقره، آیه ۲۴۵. عیاشی، کتاب التفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۳۱.
سعدی شیرازی، شرح بوستان، ۱۳۵۶ش، باب هفتم در عالم تربیت، حکایت ۲۱، ص۳۳۸.
قرائتی، محسن، تفسیر نور، مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۳، ص۳۹۶.
«لِيَحْمِلُوا أَوْزَارَ‌هُمْ كَامِلَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۙ وَمِنْ أَوْزَارِ‌ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُم بِغَيْرِ‌ عِلْمٍ ۗ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُ‌ونَ: تا روز قيامت بار گناهان خود را تمام بردارند، و [نيز] بخشى از بار گناهان كسانى را كه ندانسته آنان را گمراه مى‌كنند. آگاه باشيد، چه بد بارى را مى‌كشند».
مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۶، ص۶۵؛ قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۳، ص۳۹۷. طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص۲۳۱
نگاه کنید به: ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۱۰۵۳.
معینی، «آیات الاحکام»، ص۱.
از قديم الايام ختم سوره انعام در جلسات معمول بوده و در بين...، مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات.
«مراسم ختم انعام»، گل ختمی.
عروسی حویزی، نورالثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۶۹۶.
طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۴۲۱.

شیخ صدوق، ثواب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۱۰۵.

«وَ هُوَ اَلْحَكِيمُ اَلْخَبِيرُ» معناه أنه مع قدرته عليهم لا يفعل إلا ما تقتضيه الحكمة و الخبير العالم بالشي‌ء .طبرسی، مجمع البیان، ج۴، ص۴۳۵
از برخی آیات قرآن استفاده می شود که تمام اهل کتاب با جزییات پیامبر را می‌شناختند و از برخی دیگر فهمیده می‌شود که دانشمندان و علمای اهل کتاب (یهودیان ومسیحیان) پیامبر را کاملا با تمام ویژگی‌هایش می شناختند اما کتمان می کردند و حقایق را به عموم مردم نمی گفتند.طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۴۰
وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّىٰ *أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ترجمه: و در کتب ابراهیم، همان کسی که وظیفه خود را بطور کامل ادا کرد، که هیچ کس بار گناه دیگری را بر دوش نمی‌گیرد.

سؤال: اگر كسى گناه ديگران را بر دوش نمى‌كشد، پس آنچه در قرآن آمده است كه رهبران گمراه و منحرف، گناهان پيروان را هم به عهده مى‌گيرند چيست؟پاسخ: اين است که سرانِ گمراهى، سبب انحراف ديگران شده‌اند و آنان در واقع، گناهِ «گمراه كردن» و اضلال دیگران را به دوش مى‌گيرند که این مجازات نتیجه اعمال خودشان است نه این که بار گناه دیگران رابه دوش بکشند. طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص۲۳۱

منابع

قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش.
ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، تصحیح: محمدمهدی ناصح و محمدجعفر یاحقی، مشهد، آستان قدس رضوی، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چ۱، ۱۴۰۸ق.
ایروانی، باقر، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، قم، دار الفقه، ۱۴۲۳ق.
ثعلبی، احمد بن محمد، تفسیر الثعلبی (التفسیر الکبیر)، بیروت، دار احیا التراث العربی، ۱۴۲۲ق.
دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش.
سعدی شیرازی، مصلح بن عبدالله، شرح بوستان، شرح: محمد خزائلی، تهران، جاویدان، ۱۳۵۶ش.
صدوق، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال‏، قم، دار الشریف رضی، ۱۴۰۶ق.
طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیرالقرآن، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.
طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیرالقرآن، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، چ۲، ۱۳۹۰ق.
طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، تهران: ناصرخسرو، ۱۳۷۲ش.
عروسى حويزى، عبد على بن جمعه، تفسير نور الثقلين، تحقيق سيدهاشم رسولى محلاتى، قم، انتشارات اسماعيليان، چاپ چهارم، ۱۴۱۵ق.
قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، چاپ یازدهم، ۱۳۸۳ش.
معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآن، [بی‌جا]، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، چ۱، ۱۳۷۱ش.
مكارم شيرازى، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
مكارم شيرازى، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، چ۱۰، ۱۳۷۱ش.
از قديم الايام ختم سوره انعام در جلسات معمول بوده و در بين...، مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات، تاریخ بازدید: ۲۸ فروردین ۱۳۹۸ش.
«مراسم ختم انعام»، گل ختمی، تاریخ بازدید: ۲۸ فروردین ۱۳۹۸ش.

[43] شیخ صدوق، ثواب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۱۰۵.

[36] سؤال: اگر كسى گناه ديگران را بر دوش نمى‌كشد، پس آنچه در قرآن آمده است كه رهبران گمراه و منحرف، گناهان پيروان را هم به عهده مى‌گيرند چيست؟پاسخ: اين است که سرانِ گمراهى، سبب انحراف ديگران شده‌اند و آنان در واقع، گناهِ «گمراه كردن» و اضلال دیگران را به دوش مى‌گيرند که این مجازات نتیجه اعمال خودشان است نه این که بار گناه دیگران رابه دوش بکشند. طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص۲۳۱

معرفی

محتوا

روایت‌ها و قصه‌ها

آیات مشهور

آیه ۱۷

نکات

آیه ۲۰

آیه مفاتح الغیب (۵۹)

آیه ۱۶۰

آیه وِزر (۱۶۴)

آیات الاحکام

جلسه ختم انعام

فضیلت و خواص

تک‌نگاری‌ها

پانویس

منابع