تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
*تغییر روش های اصلاح طلبانه به براندازی رژیم
كشتار مردم در قیام خونین 15 خرداد، چهره رژیم شاه را كه تا آن زمان تقصیرها را به گردن نخست وزیران خود می‌انداخت افشا نمود و انقلابیون پس از آن با عبور از راه های اصلاح طلبانه، سرنگونی نظام سلطنتی را خواستار شدند و در حقیقت
قیام 15 خرداد و نقطه آغاز نهضت بازگشت به خویشتن در ایران شد به گونه ای كه پس از آن حادثه انجمنهای اسلامی در نقاط مختلف پدید آ‌مده و جو غیر اسلامی در دانشگاه ها و دیگر مجامع به آرامی شكسته شده و طلاب، دانشجویان و مردم وارد عرصه جدی با رژیم شدند. و خواهان براندازی این رژیم شده بودند.
جرقه انقلاب اسلامی از سال 1340 زده شده و تا سال 1343 برخی مقدمات همراه بود و در این دوره حركت های اعتراضی مردم به رژیم بیشتر رنگ و بوی مذهبی گرفته و حوزه های علمیه در راس آنها حضرت امام راحل پرچمدار مبارزه شدند.
آشکار شدن ضد ماهیت استکبار
آشكار شدن ماهیت ضد اسلامي شاه، تقویت روحیه دیني و دفاع مذهبي مردم، افزایش رشد سیاسي روحانیت و توده‌هاي مردم، قرار گرفتن علما و مراجع در سطح رهبري و پیشتازان نهضت، تعمیق پیوند روحانیت با اقشار مختلف بویژه دانشجویان، افشاي چهره ریاكارانه شاه، شكل‌گیري جدّي اندیشه براندازي رژیم، رشد آگاهي و تفكر انقلابي مردم و فروپاشي تز جدایي دین از سیاست و مهمتر از همه پیروزی انقلاب اسلامی در سال 57 از مهمترین دستاوردهای قیام خونین 15خرداد سال 42 بود.
شکست دکترین کندی در حفظ رژیم پهلوی
همان طور که پیش تر گذشت، خاستگاه طرح و ایده های دین ستیزانه و غرب گرایانه شاه، دکترین کندی و برنامه کلّی دموکراتها جهت استثمار بیشتر ملّتها و فریب افکار عمومی بود. آمریکاییها با این کار می خواستند جلوی انقلابهای گسترده را بگیرند و طبقات مختلف مردم ـ از جمله کشاورزان و کارگران ـ را آرام سازند. انقلاب سفید در همین راستا به مرحله اجرا در آمد؛ ولی این نقشه استعماری در جریان قیام 15 خرداد شکست خورد؛ چرا که رژیم شاه ـ که خود را حامی کشاورزان، دهقانان و کارگران معرفی می کرد ـ با به خاک و خون کشیدن این گروه و توده مردم مسلمان، ماهیّت واقعی خویش را بر ملا ساخت. البته با این اقدامات موضعی، نهضت به تأخیر افتاد؛ ولی به هر حال نتوانست کار اساسی در حفظ رژیم شاه انجام دهد.
در این راستا امام رحمه الله فرمود: «گرچه ملّت غیور ایران با فداکاری عظیم خویش و تسلیم قریب پانزده هزار شهید به درگاه خداوند متعال، به ظاهر سرکوب شد و دژخیمان رژیم جنایتکار پهلوی، ننگی ابدی بر ننگهای پنجاه ساله خود افزودند؛ لکن سر لوحه پیروزی اسلام و ملّت بود... این شهادت دلاورانه ملّت مظلوم ایران، تخت و تاج پهلوی، جریان پهلوی صفتان را که به اسم اسلام خواستند اسلام را از صحنه خارج نمایند و افکار غرب و نشخوار آمریکا را جانشین وی کنند، از تاریخ ایران بیرون راند. در حقیقت دستاورد نهضت 15 خرداد 42، پیروزی 22 بهمن 57 بود.»
تعمیق ماهیت دینی و الهی قیام
بر خلاف برخی گروه ها و سازمانهای سیاسی که مبارزه آنها با رژیم ستم شاهی، حول محورهایی غیر از محور اسلام می چرخید، نهضت امام خمینی رحمه الله نهضتی اسلامی و بر پایه آرمانهای والای این مکتب الهی و حیات بخش بود.
با بر پایی خروش 15 خرداد، اندیشه جدایی دین از سیاست، عدم نظریه پردازی دین برای حکومت و انقلاب، در حاشیه ماندن اسلام و... رنگ باخت و قدرت و حرکت سازی اسلام آشکار شد.
امام در این زمینه می فرماید: «پانزده خرداد، مبدأ عطفی بود در تاریخ؛ نه پیرو نهضتهای دیگر، قیامهای دیگر. این شعار باید محفوظ باشد که این قیام؛ قیام ملّی نیست. این قیام، قیام قرآنی است، این قیام، قیام اسلامی است.»
از طرف دیگر پیش از پانزده خرداد، مذهب در میان بسیاری از دانشجویان و تحصیلکردگان و روشنفکران به عنوان راهنمای مبارزه مورد توجّه نبود. تبلیغات چند ده ساله استعمار به دست رضا شاه و فر زند او، و تبلیغات کمونیستها (که دین را افیون توده ها می دانستند) از یک سو، و کوتاهی بعضی از روحانیون از سوی دیگر، در ذهن جوانان تصویر غلطی از اسلام به وجود آورده بود. آنان اسلام را مکتبی جامع که بتواند همه نیازهای فردی و اجتماعی انسان را برآورده سازد، نمی دانستند و حداکثر تصوّر می کردند دین مجموعه ای از آداب و عبادتهای فردی است که ارتباطی با مسائل اجتماعی و حوادث جدید روزگار ندارد. اما با شروع نهضت و اوج گرفتن آن در 15 خرداد، تمامی این تبلیغات سوء از بین رفت.
وحدت حوزه و دانشگاه و روحانی و دانشجو، در حقیقت با قیام پانزده خرداد پایه گذاری شد. امام خمینی رحمه الله درباره زندانیان و شهدای قیام 15 خرداد می گوید: «گناه آنها دفاع از حق بود، دفاع از قرآن کریم بود، به جرم نصایح مشفقانه و صلاح اندیشی اهانت شدند، به حبس کشیده شدند، محصور گردیدند و... .»
تثبیت رهبری اسلام و امام
مبارزات ضدّ استعماری و دیکتاتوری مردم پس از کودتای 28 مرداد 32 تا حدود زیادی تحت تأثیر شرایط حاکم و نیز در واکنش به عملکرد گروه های سیاسی ملی گرا محدود گشت؛ ولی نفرت و کینه از هیئت حاکمه همچنان رو به افزایش می رفت. بدین خاطر با شروع نهضت در مهر ماه 41 و ادامه آن تا خرداد 42 این مبارزات جهت ویژگی دینی اسلامی آن، مورد استقبال و حمایت مردم واقع شد.
در واقع مردم بیانات روشن و قابل فهم امام را در مورد خطراتی که اسلام را تهدید می کرد درک نمودند و ایمان و اعتقاد آنان به عنوان یک عامل نیرومند و جریان ساز عمل کرد. اتحاد مجموعه سه عنصری اسلام، امام و مردم به صورت قدرت جدیدی در مقابله با رژیم و سلطه خارجی درآمد که خاموش نشد و تا پیروزی انقلاب در بهمن 57 شعله ور ماند. امام راحل خود در این زمینه می فرماید: «در حقیقت دستاورد نهضت 15 خرداد 42 پیروزی بهمن 57 بود ... روز 15 خرداد در عین حال که چون روز عاشورا، روز عزای عمومی ملّت است، روز حماسه و تولّد جدید اسلام و مسلمانان است... عاشورا با نَه خود، یزیدیان را در طول تاریخ نفی کرد و به گورستان فرستاد، 15 خرداد (نیز) پهلویان و پهلوی صفتان و ابرقدرتها را مدفون کرد ... .»
و بدین ترتیب قدرت اسلام و رهبری امام، به طور جدی وارد صحنه مبارزه گردید و توده های مردم را همراه نمود.
افشای چهره ریاکارانه شاه
شاه پیوسته می کوشید خود را بی گناه، حامی اسلام و روحانیون جلوه دهد و با ابزارهایی چون تعویض نخست وزیر، دولت را مسئول نا آرامیها نشان دهد. قیام خونبار 15 خرداد، شاه را ناگزیر ساخت به این ریاکاریها و نیرنگ بازیها پایان دهد و با چهره ای عریان و دین ستیزانه به صحنه آید. پس از کشتار مردم، همه دریافتند که ریشه تمام فسادها و خرابیها شاه است و باید آماج تیرهای اعتراض قرار گیرد. وقتی خبر حمله پلیس و مأموران نظامی به مردم و روحانیون (در مدرسه فیضیه) به رهبر انقلاب رسید، چند بار پیاپی فرمود: «رژیم خود را رسوا کرد و ماهیت خود را بروز داد.» امام در تاریخ 15/3/1360 می گوید: «در 15 خرداد 42 ... گرچه ملّت غیور ایران با فداکاری عظیم خویش و تسلیم قریب پانزده هزار شهید به درگاه خداوند متعال، به ظاهر سرکوب شد و دژخیمان رژیم جنایتکار پهلوی، ننگی ابدی بر ننگهای پنجاه ساله خود افزودند؛ لکن سرلوحه پیروزی اسلام و ملّت بود.» و «15 خرداد، روی دولتها را سیاه کرد، ما نمی خواستیم این قدر روسیاهی به بار بیاید.»
محوریت گروه های اسلامی
تا پیش از قیام 15 خرداد، نیروهای مسلمان تشکیلاتی نداشتند و دست کم از تشکیلات موفّق و کار آمد بی بهره بودند. پس از این قیام ضرورت تشکیلات و ایجاد سازمانهایی جهت هدایت مبارزان، مورد توجّه نیروهای مذهبی قرار گرفت. هیئتهای مؤتلفه ره آورد این اندیشه است که از به هم پیوستن گروه های مختلفی چون دانشجویان، روحانیان و بازاریان با اطلاع حضرت امام و در ارتباط با ایشان شکل گرفت. علاوه بر این، گروه های دیگری نیز به اسم دین به مبارزه پرداختند؛ مانند حزب ملل اسلامی، انجمنهای اسلامی و... .»
این مسئله موجب محور قرار گرفتن نیروهای مذهبی و محو و کم رنگ شدن گروه های ملّی و ایدئولوژیک (مثل توده ایها) از صحنه سیاست شد. با آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام امت و همگانی شدن مبارزه بر ضدّ رژیم شاه و دربار، سازمانهای سیاسی و مارکسیستی مانند جبهه ملی و حزب توده ایران، به سبب وابستگی و ناتوانیهای فکری و فرهنگی نمی توانستند پا به پای ملّت در نهضت اسلامی حرکت کنند؛ از اینرو از مردم به پاخاسته عقب ماندند و در میان هواداران و طرفداران خود نیز جایگاه و موقعیت خویش را از دست دادند. این گروه ها نه تنها در قیام تاریخی 15 خرداد شرکت نکردند؛ بلکه حتی از همدردی با ملّت به خون تپیده ایران نیز سرباز زدند و ماهیت واقعی آنها آشکار گردید و در واقع تا حدودی از گردونه انقلاب خارج شدند.
ورود جدّی روحانیت به عرصه سیاست
تاریخ معاصر ایران گواه این واقعیت است که هر گاه رهبران روحانی، مردمی و انقلابی، حرکتی سیاسی و اجتماعی را آغاز کردند، کامیاب شده و در مبارزه بر ضد سلطه و استبداد موفقیّتهای زیادی را به دست آورده اند. اعتماد و اعتقاد مردم به صلاحیت رهبری دینی و روحانی در طول چند قرن اخیر، باعث دشمنیهای کینه توزانه تمامی قدرتهای استعماری و استبدادی بوده است؛ به طوری که حذف، انزوا و مبارزه با آنان یکی از سیاستهای ثابت آنها در ایران به شمار می رفته است.
مخالفت مراجع و اکثریت روحانیون با لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی، مقابله با دیکتاتوری و رفراندوم غیر قانونی و سرسپردگی شاه به آمریکا و اسرائیل، حمله شاه به مدرسه فیضیه، دستگیری امام خمینی رحمه الله و تعداد دیگری از روحانیون و...، مجموعاً باعث ورود جدّی روحانیون به عرصه سیاست از طرفی و جلب حمایتها و تبعیتهای مردمی از سوی دیگر بود.
تبلیغات منفی رژیم و نسبت دادن اتهامات ناروا نیز نتوانست مانع ورود روحانیون به این عرصه شود و یا حمایتهای مردمی را تضعیف کند. به تعبیر امام خمینی، «پانزده خرداد یک نقطه عطفی است در تاریخ کشور ما که از همان وقت شروع به فعالیت سیاسی شد و روحانیون از همان وقت خودشان را مجهّز کردند.... در عین حالی که پانزده خرداد یک مصیبتی بود برای ملت ما، کلّاً مبدأ جنبش بود. از همان وقت و جلوتر از آن وقت، روحانیون قیام کردند و به دست روحانیون نهضت شروع شد. از قم شروع شد و پانزده خرداد یک انعکاسی بود از همان قیام. روحانیت را گرفتند و قریب تمام ـ تقریباً ـ علمای تهران را گرفتند و حبس کردند و شاید مدتی هم علمای تهران، وعّاظ تهران در حبس بودند و بعد به تدریج رها شدند و از آنجا شروع شد به نهضت و مخالفت. در عین حالی که نهضت 15 خرداد مصیبت بود برای ما؛ لکن این موهبت را هم خدای تبارک و تعالی به ما عطا کرد که مردم بیدار شدند و لبّیک گفتند به صدای روحانیون و در همه جا، در همه مملکت این نهضت شروع کرد و مبدأش از همان 15 خرداد بود.»
دشمن شناسی و خطرشناسی
پیش از آغاز نهضت امام و قیام 15 خرداد، لبه تیز حمله عناصر به ظاهر مبارز، به سوی دولتها و مهره های دست دوم رژیم حاکم بود و فراتر از آن نمی رفت. امام امت رحمه الله از آغاز نهضت اسلامی کوشید، عامل بدبختی و دشمن اصلی ملت و کشور ایران را به مردم نشان داده و توده های مسلمان و مستضعف را به رویارویی و مبارزه با او وادارد.
این رسالت تاریخی در زمان کوتاهی به انجام رسید تا آنجا که مردم در 15 خرداد 1342، با فریاد مرگ بر شاه رویاروی وی ایستادند و این روند را تا 22 بهمن 1357 و سقوط رژیم شاهنشاهی ادامه دادند.
علاوه بر این، لبه تیز حملات و انتقادهای امام و مردم متوجّه آمریکا و اسرائیل گردید و خطر آنها برای عموم آشکارتر شد.
چنان که امام رحمه الله در نطق تاریخی خویش در 13 خرداد 42 فرمود: اسرائیل نمی خواهد در این مملکت قرآن باشد. اسرائیل نمی خواهد در این مملکت علمای اسلام باشند. اسرائیل نمی خواهد در این مملکت احکام اسلام باشد... دولت ایران به تبعیت از اغراض و نقشه های اسرائیل، به ما اهانت کرده و می کند.»
امام در تاریخ 1/6/49 می گوید: «15 خرداد از خاطره ها محو نخواهد شد و باید در سالروز آن، هر چه بیشتر آن را زنده نگه داشت. 15 خرداد ـ که مصادف با 12 محرم بود ـ سند زنده مخالفت شجاعانه ملت ایران در مقابل استبداد و عمّال اجانب، و در قبال استعمار چپ و راست بود و از شعله های فروزان نهضت سید مظلومان در مقابل دستگاه استبداد بنی امیّه علیهم اللعنة بود...»
نظرات شما عزیزان:
