تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
ادای فرایض و واجبات| ویژگی‌ها و خصوصیات مومنان در قرآن
از اهمّ واجبات امانت‌دارى، وفاى به عهد و راستگويى است كه بودش نشانه ايمان و نبودش علامت نفاق است و در اهميت آن همين بس كه خداوند متعال در قرآن مجيد در مقام تعريف انبياء، آنان را با صفت «رسول امين» يا «ناصح امين» و صادق الوعد توصيف و معرفى می‌کند.
اداى فرايض و واجبات | ۱
يكى ديگر از مهم‌ترين نقاط آغاز، اداء فرايض و اهتمام به واجبات است به ويژه نماز، روزه، زكات، حج، جهاد، امر به معروف و نهى از منكر. مؤمن سالك بايد نماز را در وقت بخواند، نه تنها در وقت كه در اول وقت و هميشه بايد پيش از وقت خود را آماده كند تا در اول وقت به نماز برخيزد، كه امام صادق(ع) فرمود:
«أوّلُ الوَقتِ رِضوانُ اللّهِ وَ آخِرُهُ عَفوَ اللّهِ وَ العَفوُ لَا يَكُونُ إلّا مِن ذَنبٍ.[١]
نماز اوّل وقت سرشار از خشنودى خدا و در پايان وقت مشمول عفو و بخشش خداوند می‌شود. بديهى است عفو و بخشش جز در مورد گناه صدق نمی‌کند.»[٢]
اهتمام به فرايض، كاشف از روح انقياد و موجب تقويت اساس تقوا و ايمان و اخلاق است.
رسول خدا(ص) فرمود:
«اِعمَل بِفَرائِضِ اللّهِ تَكُن اَتقَى النَّاسِ.[٣]
به آنچه خدا واجب كرده عمل كن تا باتقواترين مردم باشى.»
ابوحمزه ثمالى از امام سجّاد(ع) نقل می‌کند كه فرمود:
«مَن عَمِلَ بِمَا افتَرَضَ اللّهُ عَلَيهِ فَهُوَ مِن خَيرِ النَّاس.[٤]
هر كس عمل كند به آنچه خدا بر او واجب كرده از بهترين مردم است.»
و در حديث ديگر فرمود:
«... فَهُوَ مِن أعبَدِ النَّاس.[٥]
... هر كس به جاى آورد آنچه را كه خدا واجب كرده از عابدترين مردم است.»
و در حديث قدسى از امام صادق(ع) آمده است:
«قَالَ اللّه تَبارَكَ وَ تَعالَى مَا تَحَبَّبَ إلىَّ عَبدِى بِأحَبَّ مِمَّا افتَرَضتَ عَلَيهِ.[٦]
هيچ عبادتى به اندازه اداى واجبات، بنده‌ام را نزد من محبوب نمی‌کند.»
قطب راوندى می‌گويد روايت شده است كه فرشته‌اى از كعبه ندا در می‌دهد: هر كس فرايض و واجبات خدا را ترك كند از امان خدا بيرون آمده است.[٧] حضرت علی(ع) فرمود:
«... وَ لا عِبادَةَ كَأداءِ الفَرائِض ....[٨]
... هيچ عبادتى مانند اداى فرايض و واجبات نيست ....»
و در بعضى از كتاب‌ها، حديث قدسى را با اين عبارت آورده‌اند:
«مَا تَقَرَّبَ إلىَّ عَبدِى بِشَيءٍ أحَبَّ إلَىَّ مِمَّا افتَرَضتُهُ عَلَيهِ وَ إنَّهُ لَيَتَقَرَّبَ إلَىَّ بِالنَّافِلَة ....[٩]
بنده من تقرّب نجويد به سوى من به چيزى محبوب‌تر و بهتر از آنچه من بر او واجب كرده‌ام و به وسيله نوافل نيز به من نزديك می‌شود ...»
نظرات شما عزیزان:
